Kinderen verzorgen inloopochtend zelf
Zelfleiderschap op de basisschool
Van mijn buurmeisje Milou (6 jaar) heb ik een zelfontworpen uitnodiging gekregen voor een inloopochtend op haar school. Het is een basisschool waar gewerkt wordt met zelfleiderschap volgens de 7 gewoonten van Covey, de pedagogische leerlijn: ‘Leader in Me’. Mijn interesse is gewekt; dat zelfleiderschap bij kinderen klinkt nogal pretentieus. Ik ben nieuwsgierig hoe dat eruit ziet in de praktijk!
Op woensdagochtend trek ik mijn jas aan en wandel naar school. Al bij het hek staan twee leerlingen klaar om me welkom te heten. Snel probeer ik hun namen te lezen op de badge, maar kleine Annabel is me voor. Met een vlotte boks stelt ze zichzelf voor en legt ze enthousiast uit dat ik over de rode loper naar binnen mag lopen, alwaar ik de garderobe zal vinden. En inderdaad, achter een tafel met een sjiek kleedje staan twee jongens van verschillende leeftijden. Ik zie dat Casper (groep 3) zelf zijn naam op de badge heeft geschreven. Hij staat op een klein verhoginkje zodat hij net boven de tafel uitkomt. Joost (groep 7) vraagt of hij mijn jas mag aannemen en Casper vertelt dat ik een nummer krijg dat ik goed moet bewaren. Ondertussen schrijft hij 32 op een kaartje (de 2 in spiegelschrift) en geeft daarna het kaartje aan mij, met een keurig ‘alsjeblieft’ erbij. Ik wandel de gang in en kom uit in een ontvangsthal. Hier staan leerlingen die me vriendelijk groeten en vragen of ik misschien een kopje koffie of thee lust. Ik maak een compliment over de zelfgebakken koekjes die lekker smaken. Sanne (groep 5) vertelt trots dat het een recept is van haar oma. ‘Maar we hebben nu wel alles keer zeven gemaakt’, lacht Evi (groep 8) en knipoogt naar me, ‘we hebben de sommen voor de zekerheid met een rekenmachine nagerekend hoor.’
Ik neem plaats aan een tafeltje en raak in gesprek met andere gasten uit de buurt. Op het podium verschijnen een aantal leerlingen die een mini-powerpointpresentatie verzorgen over de 7 gewoonten. Na deze korte introductie komen Jonas (groep 2) en Isa (groep 6) naar me toe om me rond te leiden door de school. We wandelen naar de verschillende lokalen en trots vertellen ze over hun school. Jonas laat zijn portfolio zien, een map waarin een foto zit van een enorm bouwwerk van blokken. Hijzelf staat ernaast met een grote glimlach en zijn duimpje omhoog. ‘Die toren was echt heel hoog…. die heb ik samen met Job gemaakt’, is zijn commentaar. Net wanneer ik wil vragen of er eigenlijk ook leerkrachten werken op deze school (ik heb ze nog niet gezien), begint Isa te vertellen. ‘We hebben deze ochtend samen met de juf voorbereid en iedereen heeft een eigen rol en is daarvoor verantwoordelijk. En in die rol mag je zelf kiezen en oefenen, daar leer je veel van en het is ook superleuk!’ Jonas knikt instemmend.
We komen terug in de ontvangsthal waar ik het ‘persteam’ van de school ontmoet met journalisten, een fotograaf en een vlogger. Merel (groep 4) kijkt me serieus aan en stelt me een aantal vragen en Pieter (groep 8) krabbelt ondertussen mee op zijn blocnote. Ik ontmoet ook de leerlingenraad; ze vragen me of ik goede win-win-ideeën heb waarbij school misschien kan samenwerken met mensen en bedrijven uit onze wijk.
Voldaan sta ik na een uurtje weer buiten. Ik wou dat ik vroeger ook op zo’n school had gezeten, dan had ik als kind al geleerd hoe ik mensen op een goede manier kan ontvangen. Dan had ik al ervaring opgedaan in het geven van een presentatie voor een groep, iets dat ik vandaag de dag regelmatig doe voor mijn werk. Ook had ik al kunnen oefenen in het plannen en organiseren en samenwerken met anderen.
Ik wandel terug naar huis en denk na over de vraag van de leerlingenraad.
Wel een interessante gedachte: hoe zou ik als wijkbewoner zelf kunnen bijdragen?
